Düşlerimizin o kıyımsız örtüsüdür izlerini örtemediğimiz yaşam boyu. Bütün adımlarımız yüreğimize götürse de bizi, tuhaf bir yanılsamanın ardına takılışımız da bundandır.
Ağıtlar hep o viran gençliğimizin rüzgâr çanlarına benzer, umutları asarız kimselere göstermeden, çocuk avuçlarımızdaki işkence izlerini göstermeden kimselere.
Gecenin ırmaklarına kâğıttan gemiler salarız, ardından koşmaya yetmez gücümüz, erkenci menekşeleri o uzak bahçelerden toplamak için.
Çalar içimizde rüzgârın çanları
Ninnidir özlemini duyduğumuz
Sevidir hep eksik kaldığımız
Ve aşktır uğruna asırlardır şiirler yazdığımız…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta