Topla Hüznünü Şiiri - Ozan Efe

topla hüznünü
usumda kalır yüzü
bağlama dinler
ağlarsam da ağlama

bakmaz mısınız
gökyüzüne buluta
toprak kokuluca
yağmur düşer serince

is çıra kokar
bir üveyik pırlarken
orman kıyısı
rengarenk kalabalık

ağlayacaksan
an çok erken değil mi
utanma sakın
hıçkırarak evinde

yüzüme baksan
gölgende derilecek
hüzün bitecek
ağlar dururum oysa

içemedim ki
gözlerinden iksiri
kırık yamalı
düşlerimde kanıyor

050110-5denizli