Topla Beni Şiiri - Sibel Kılıç Sevdayeli

Hangi aşkları gördüm de hayat bulmadım yeniden
Hangi yürek yangınları beni titretmedi ki

Hikmetine şükürle uzandığım
Söz veriyorum sana

Sevdalandığımın hasatını toplamadan
Ecel Azrail ile randevulaştığında
Ne gök bilecek ne de yer
Gecede bilmeyecek gündüzde

Anamdan öğrendiğim suskunluğumla sözlüyüm
Dilim süte değmiş bir kere

Marazlı fikir yoğurdu güneşe bansa da
Kaynatamaz yüreğimi ıslatan damlamı

Yanılgılar dünyasında bir zerreyim işte

Ölümün tüyü ömürler bağışlamıyor

Kendimden kaçıp gitsem kutsal düşlere
Dinmez içimdeki masalları hiç eden fırtınalar
Dinmez mahşeri ezberleten provalar

Başsız ayaklar sürüklendi
Hayatın ücrasında

Nice karanfillerin
Nice çiçeklerin boynu büküldü

Niceleri üşüdü çatallaşan geçitlerde

Nice fırtınalar koptu
Kusurların gayri meşru çehresinde

Ve… Ben ıslandım

Göğü öpen hayallerimin
Yamaçlarından düştüm

Bu yüzdendir
Nişan yüzüğü parmağıma uymaz
Gönlüm aşka her hazırlandığında

Yol dediğim sızı ayaklarımdan geçer
Mabetlere diz çöken mülteciyim bugünlerde

Vakit ilkindi sularında

Duvarlar yıkılsa rüzgârlar ıslatır saçlarımı
Gözlerim buğulanır yağmurlar susar
Can nefesi ararken beden çatlar kahrından
Bir garip haldeyim şimdi
Ben eski, dünya yeni
Hikmetine şükürle uzandığım
Topla beni

Sibel KILIÇ