Topal Salih Şiiri - Halil Aksoy

Kamçı gibi ellerini savurdu Salih.
Vermem dedi onu kimseye,
Kalabalığın içinden,
Çekti aldı içeri.
Kollarının arasına sıkıştırdı küçücük bedenini
Kapattı kapıyı.
Arkasına durdu
Hızlı hızlı soluyordu
Dışarısı kardı
Burnundan soba borusu gibi
Buharlar çıkıyordu.
Salih’in (topal) Salih’in
Koynunda ki bebeğe baktığı.
Ne isterler şuncağızdan?
Nefretiniz kininiz kime?
Bahtı kara ise,
Şuncağızın suçu ne?
Diye mırıldandı.
Ağlamaklı olan çocuk,
Ona çocukluğunu hatırlattı.
Korkma dedi,
Ben varım.
Seni ben bütün benliğimle
Korurum.
Tekmeler vuruldu kapıya
Omuzlar savruldu.
Ahali hep birden,
Kapıya saldırdı.
Kırıldı Salih’in kapısı.
Düştü omuzlarına.
Bir uğultuyla beraber,
Bir duman çöktü odasına.
Sarıldı Salih bebeğe.
Sımsıkı sarıldı.
Cesedimi çiğnemeden,
Onu alamazsınız, diye bağırdı.
Yakarış, feryat nafile,
Kana susamış,
Aç kurtlar gibi hepsi.
Uğraşamaz hepsiyle.
Aldılar yavruyu,
Kopardılar bağrından.
Uğultuyla karışık,
Toz bulutu,
Uzaklaştı oradan.
Topal Salih,
Kalkamadı yerinden.
Hıçkırarak ağlamaya başladı.
Elleriyle yüzünü kapattı.
Utandı insanlığından
Utandı kendinden.
Küçük çocuğa ne oldu bilinmez.
Topal Salih’te terk etti,
O diyarı.
Utancından kederinden.