eski şarkıların ezgileriyle ezildim
eski dost yeni araca binip gitti
üzüldüm, süzüldüm, büzüldüm
umudum “dönülmez akşamın ufku”nda yitti
bazı dostlarım çok değiştiler şimdi
dönüyorlar kendi eksenlerinde
bazıları da eksen kaymasında
büyüdükçe küçüldüler
küçüldükçe büyüdüler
büyüdüler ve şiştiler
şiştiler kurbağalaştılar
kurbağalaştılar göl değiştirdiler
göl değiştirdikçe renklendiler
renklendikçe zevklendiler
zevklendikçe seslendiler
seslendiler üst perdeden
vırak vırak, vırak vırak …
ipeklere büründü dünkü çırak
yırtık atlet oldu frak
komşu aç
o artık rahat
hayret ki hayret
dualarla dönüyor topaç
komşu çıplak
o artık rahat
hayret ki hayret
dualarla dönüyor fırıldak
topaç dönüyor, fırıldak gülüyor
fırıldak dönüyor, topaç gülüyor
doğru odun taşıyor hâlâ Yunus
gönül açık
ayak çıplak
dua ağlıyor bir ananın dişsiz ağzında
(05.04.2012)
Kayıt Tarihi : 6.4.2012 18:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Nedense eskileri hatırladım. Topaç ve fırıldak geldi aklıma. Birlikte oynadığım eski dostlarımı düşündüm. Gidenleri özledim, kalanları gözledim. Bu dizeler çıktı ortaya. Yazdım işte! Şiir mi? Bilmiyorum.
TÜM YORUMLAR (1)