Top(umuz) Şiiri - Yavuz Şimşek Selimi 2

Bir avuç toprak,ateş,su, hava,insanın kendi cevheri gibi
Aynı maddeden mamul her ikisi de,tabaklanmış bir deri
Şiştikçe şişirilen kör nefis doldurduğun mal, şan, makam ,şöhretle
Havalanır fırlar zıplar, bir nefes şişirirsin meşini alabildiğince
Peşinde koşuşturduğumuz heves, anına sahip olamadığımız nefes
Sen,ben,Onlarcası bir baştan bir başa, gelenler gidenler,kalanlar arasında,
Bir nefislik yarış baştan başa, hır gür,didişme mavi topun alanında
Senlik benlik davası yeşil sahalarda küfür,isyan,nahoş naralarla
Bir sıfır,sıfır sıfır biten bir anın, saliseleri arasında hayatın
Bir vaveyla yenik düşenler arasında, tepindikçe yükselir ateşimiz hırsla
Kah önümüzde meşin yuvarlak kah gizde ,büyüdükçe göz bebeklerimizde
Ayaklarımızdan kayıp giden yuvarlak son salisesi, maçın doksan artılarında
Ya bir anlık tebessüm,ya hüzün, yaprak dökümü ahlarla, vahlarla, keşkelerle
Bu son oyun, son finali jübilesi ademin.Son ikaz, son üç düdük sesi Hakem’in
Albenisine, büyüsüne kapıldığımız ,uzatmasız ,gelip gördüğümüz,dön olduğumuz
Zaman doldu,süre tükendi haydi hep birlikte büyük sahaya finale finale
Bir saha ki akıl sır ermez ,hayale sığmaz .Hakem başka,Hakim başka