Tomurcuklanmış Yapraklar Şiiri - Yakup G ...

Neler geldi, neler geçti bu hayattan
Biri gitti, bini geldi kimseye aldırmadan
Alıştırır kendini insana şu acımasız hayat,
Darbe üstüne darbe vurur.
Kanatır ruhunu hissetirmeden sana.
Acı dolu bu yaşamdan geriye kalmayacak bir şey,
Zayıflar bedenin,körelir hislerin
Hiç gelmeyecekmiş gibi sanki düşüncelerin...

Unutmak istersin acılarını,
Sarmak istersin kanayan yaralarını.
Sesini duyuramazsın hiçkimseye,
Senden başkası görmez sanrılarını.
Kapandı tüm kapılar birer birer,
O sevdiğin kişi de elbet bir gün gider
Seni de uzaktan bakmaya mahkum eder.

Puslu rüyaların etkisinde kalıp da uyanırsın ya,
Aklın bir yerde, bedenin bir yerde
Tezatlar arasında kalan koca bir tezat...
Lakin tüm tezatlıklar arasındaki o tek doğru...
Tek bir çizgiye indirgedi koca yaşamını,
Ona göre yaşarsın hayat hikayeni.

Elindekinin kıymetini bil, üzülme sonra
Yıpratma zayıf düşmüş bedenini bu uğurda.
Zihninin içinde her bir zerresini yaşarken...
Unutuyormuş gibi de yapma.

Layığıyla sev seveceksen eğer,
Ouyormuş gibi gösterip de üzme.
Kaderine mahkum bir esir misali olur,
Şu yürek taşır her bir sancıyı bünyesinde,
Eritir kendini gitgide.

Dünyaları verseler değişmem dersin hiçbir şeye,
Ki o zaten senin tüm dünyan değil mi?
Herkesten uzak, ona yakın...
Renklendirir şu renksiz dünyanı.

Ayrılığı da yaşar insan hiç kavuşamamışsa bile,
O acıyı yaşar her bir hücresinde.
Lakin kavuşamamanın getirdiği o acı...
Yıpratır insanı,
Ele geçirir her bir yanını.
Yeni tomurcuk vermiş bir çiçeğin esintisi gibi
Doldurur her bir yanını.