- - Tomurcuk Şiiri - Rengin Alacaatlı

…/ uzun uzun zaman önce
sonsuz sessizlik hüküm sürerken
henüz gözyaşı düşmemiş
masallar mutlu sonla biterken
Haziran Ağustosa âşık
Temmuz daha doğmamışken
haftanın sekizinci günü
aylardan onüç sanılırken/

tüm karalamalar silindi
başlamak zamanı yeniden
sarkaç devindi
puhu kuşu döndü uykuya
sadece sen ve ben varız
yarılarım, yaralarım
beni tümleyen yanlarım...

sen bilmiyordun
toz toza, kül küle karıştı
gün geceye, dün heceye bölündü
üşüyordum hem de çok
ilk onla başlamıştım üşümeye
sigarayı öptüm sevgili gibi
bir de demli çayı dudağından
parmak izimdeki ismi çözdüm
sardım boynuna penceredeki rüzgarın
aştı dağları, denizleri, düştü köze
artık cevahir kılıcın bıraktığı izim her şiirde
tövbe … etmem beddua
anla Nupelda
her dil,
bir söze adak
benim dilim aşka…
aşk, her solukta cansa
can, benim dudağım
sözünde bir dil kıvrımıyla
can bulur aşk her solukta
hazır mısın adını bağışlamaya?

hor zamanların kayalarına vur beni
varsa zerre kadar yalanım
ne yaptıysam arıtmak içindi suyu
renklendirmek çiçekleri
incitmemek bulutu
ulu dağları delmek değil yolum
yoluma dağ olsun istedim
dağıma kış
kışıma kar…
tövbe… yok isyanım
anla Nupelda
kuru tohum sessizliğinde
bekliyorum toprağında yeşermeyi
ölüler dirilmez diyorlar
gülüp geçiyorum, bilmiyorlar ki
tesadüflere yazdık mucizeleri biz
hazır mısın benimle uyanmaya?

bir gün daha karışıyor
karanlık sulara
zamanıdır nefesini üfle kanıma
zarif bir hüzün notası ısmarla
bağ bozumu damlası an
sarmaş dolaş incinelim
ince sözler biriktirelim karafta
deniz saçlı kadın gururuyla
topuklarımızda kamelyalar
parmak ucumuzda dalgalar
tövbe… şükür bin defa
anla Nupelda, anla…
ben, senin eksik kalan sözünüm
kader dedin dışından izledin
yağmaladın, yağmalandın
yitik…
yenik…
yorgun… öteledin
şimdi dilini söndür ve
sus!
de ki;
ben onu hayat sandım…

bu bahar beni evime götür Nupelda

/…And olsun ki adı kalbimden geçmeyen kimseyi
taşıma yazmayacağım…/

RENGİN ALACAATLI