Tomurcuk
Zavallıcık ezilirdi üvey ananın yanında
Mık demezdi dayak yediğinde aç kaldığında,
Ama ettirmezdi annesine kötü bir laf
Şaha kalkardı sanki onun adıyla.
‘Anama küfretme dayanamam
Babam mı,peygamberde olsa sayamam
Beni anamı aç sefil bıraktı
Yedirmedi içirmedi,giydirmedi
Bu mudur babalık,bu mudur velilik’
Hızla mutfağa koştu
Bir elinde ekmek bıçağı
Geldi üvey ananın yanına,
‘Gidiyorum işte,bensiz anamsız mutlu olun’
Olan oldu fıskiye gibi fışkırdı kan
İki büklüm oldu sendeledi
Üvey anasına baktı bir an
Ve boylu boyunca uzanıverdi.
Bir tomurcuktu açamamıştı baharında
Akan kanla temizlendi
O kalan kara hatıralarıda! ......
Korel Okay
1970
Kayıt Tarihi : 3.10.2005 18:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!