tomurcuğun ilk hali
küçük bir kapı
gelecek kapısı
bir çocuk ağlamakta
tüm sevinçlerini kaybetmişçesine
gözlerinden akıp gidiyor
güvendiği o ilk gülümseme
kalabalıktır buralar
etraf kozalaklarla dolu
resimli müzikli ama
kendince yalnız ve ürkek
"olsaydı keşke
uçurtmaları taa en yükseğe uçuran babam
ayçiçeği toplayan annem
bir de can eriğim" diye geçirir içinden
çocuklar gibi sevemesek de
güneşini geri getirecek
seni sevenler var
çiçeksin ya
çiçekleri sulamaya hazır
bir kalp
kalpler var
üzülme sen tomurcuğum emi?
Vildan Poyraz Coşkun
10.09.2019
Güneysu dergisi
Sayı 124, Güz 2019
Kayıt Tarihi : 7.11.2019 18:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!