Tomris Uyar için bir ağlama

öykünün anası!

susarsan, öykü anısız kalır
kentin daracık sokaklarında kötü çocuklar
nasıl anlatır öykülerini zamanın uzağına

sustun, her yer karanlıktı
kentin gece gezen kızları toplandı Galata’ya
sen gibi karanfil, sen gibi diz boyu papatya

sustun otuzların kadını, sustuğun kentin adı bilinmez
uzaktır yaşayana; sana yakın
sen o kentin çocuğusun, gözlerinde yıldızlar

sabahtın cıvıl cıvıl İstanbul sokaklarında
şimdi bir akşamüstü

bulut, teninin beyazlığından alırdı kederini
güneş seninle aydınlanırdı, yalnız sen
Turgutu ve Turgutu severdin
göğün sonsuz boşluğunda asılı mezarlık ziyaretin,

yalnız sen doya doya yaşama savaşında
bu kadarcıktı hikayen

sustun, öykü öksüz kaldı.