Tolunay Sagusu Şiiri - Haydar Okur

Bu gece ne güzelsin,ne sevimli ve ne sıcaksın Tolunay...
Şimdiye kadar görmediğim bir aydınlık,
bir başka gökçelik var bu gece sende...
En lirik tınılarımı fısıldarken ulaşılmaz güzelliğine,
orada umursmaz gülücüklerin
dönülmez yolculukları taşıyor toluylara Tolunay...

Son kez mi sindiriyorum yoksa bunca güzelliğini,
son kez mi taşıyorum içimin girilemez karanlıklarına dalgar dalgar..
Gözlerim dolageliyor Tolunay...

Derinlerinde çevriklerin döndüğü ırmaklarımla sana akıyorum bu gece...
Ve belki de son kez sana akıyorumTolunay.

Derler ki; gökyüzü ile yeryüzü iki sevgiliye benzer(miş)
Biri ağladığında öteki gülermiş...
Söyle tolunay;
sen de sevdin mi,
içine içine ağladın mı hiç?
Bir gün,
eğer bir gün hiç umulmadık bir anda bana,
taş kesilen yüreğin ılıkça erir de bir ışıl ışıl böceğine kapılır
ve o minicik ışığa muhtaç olursan...
bu muhteşem güzelliğini gönlümün karanlık sularından öte taşırsan...
İşte o gün çıldırmanın zamanı gelmiştir Tolunay...
Oysa ben çıldırmak istemiyorum.

Ah tolunay!
Umut veren, ama güven vermeyen bir ışıksın sen...
Az sonra aydınlığını alarak, ufuklar ötesi karanlıklara taşıyacaksın
Ve sana güvenip de, sevimi nasıl verebilirim ki Tolunay...

Ardına bakmadan umursamazca gittiğin yolların gerisinde,
bende üç şey kalacaktır Tolunay.
Canını cenderede kavuran bir yürek,
umut dağıtan sözlerin ve gözlerin...
Bir şeyler söylemene gerek yok Tolunay.
Bir gün nasıl olsa her şey olacağına varacaktı belki de

Tolunay senden, son kez dileğimdir
benim zamanımı öldür,
öldür ki sözlerin ve gözlerin bende kalsın