Anlamıyorlar.
Her kırılan umuttan bir yenisi geliyor,
Gözlerim bütün yüzlere aynı ifadeyle gülüyor,
O umudun beni avuttuğunu yüreğim biliyor,
Lakin onlar sevgilim,
Anlamıyorlar…
Ben ilk defa sende anladım,
bir insanın gözlerinden şiir dökülebileceğini…
Karanfil kokusunun lezzetini,
İlk kez tattım gülüşlerinde…
Hani sokaklarda aç biilaç oynayan çocuklar vardır.
Hatırlar mısın bilmem.
Her fırsatta seni sevdiğimi,
Yıllar geçtikçe gözlerimin gözlerinle seviştiğini,
Hatırlar mısın bilmem.
Bitmek tükenmek bilmeyen sevdayı,
Bu şehrin köşe başlarına ezberlettiğimi.
Ben.
Ben her sabah gökyüzüne şiir okurum.
Güneş açar,kuşlar göçer,
Mısralar yaprak kıpırdatır...
Öyle sevmek istiyorum ki,
Parça parça kopsun yüreğim,
Titresin elimin sıcaklığında bütün taneler,
Daha da yıpransın eskiler, yok olsun,
Tertemiz bir başlangıçla açılsın kapılar.
Öyle sevmek istiyorum ki,
Kalleş kurşun vursa da yiğidi,
Yiğit ölmez…
Sevdası da durur sol köşesinde,
Anası da, babası da, evladı da…
Öyle an gelir ki hepsini hatırlar,
Kırpamaz gözünü, gözyaşından,
En çok anılar süründürür bu beyaz yakalı güvercin kavgalarını.
Pençelerin her biri labirent çıkmazında bekler duvarların duraklarını.
Sen diye başlamak bir güne,
İhanetin camlı bardağında bir pus gibi sevda,
Meşhur dudaklarının gülümsemesinden olan uzaklığımda,
Hayat,kahverengi gözlerle sendeleyen bir yağmur,
Sonrasında toprak hiç olmadığı kadar filizlenir.
Açılan kapılar hep mi iter rüzgarla, perdeleri,
Yoksa dolan hava mı mutlu eder bütün ciğerleri?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!