Kapanan tozlu bir perdenin,
Arkasında kalır insan,
Umutlarını yanına alır,
Anılarını bırakır insan.
Kara gecelerin örtüsünün,
Dönmek istesen dönülmez,
Kalmak istesen kalınmaz,
Bir yığın keder omuzda,
Belin bükülür taşınmaz.
Görmek istesen görülmez,
Yıkılır duvarı,gönlü viranım,
Vermiyor ki seni;hiç bir sabahım,
Meftunum,gölgende zerre izim yok,
Dinmedi,dinmiyor;rüzgar boranım.
Meçhulde inleyen,dertli bir sazım,
Salkım saçak olmuş,körpe yüreğim;
An değil,gün değil,sanki bir asır,
Susamış bak sana,dalım bedenim;
Neresinden tutsan ,elinde kalır.
Hani hep diz dize,hani göz göze;
İçimdeki volkan ,çok öncedendi,
Kalbimin sahibi,küllerin şimdi,
Bir hayaldin,bir düş,gelipte geçen,
Sildim hatıramdan,kalmadın şimdi.
Ne varsa gerinde, yakıp yıktığın,
Bu saatten sonra sen,
Git kiminle istersen,
Engel olmam sana ben,
Çekilirim önünden;
Bir isteğim var senden,
Yalnız tek söz etmeden,
Kaybolduk mazide,
Kaybolduk o turunç ağaçlı sokaklarda,
Saatlerimizi kurup,
Özlemle kavuşmayı beklediğimiz,
Parklarda banklarda kaybolduk biz.
Seherin akdeniz sıcağında,
Başımdan bu sevdayı,
Alın ben taşıyamam,
Gözümdeki yaşları,
Silin ben kurutamam.
Kim bilir çaresini,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!