Tolga Tan Şiirleri - Şair Tolga Tan

Sen bana her gece geliyorsun
Her gece gözyaşlarım diniyor
Önce usuldan vuruyor cama parmakların
Perdelerim sevincinden uçuşuyor.

Her sen bana gece geliyor

Kim bilir?
Belki mülteci olmak düşer bize,
Zaman aşk zamanıdır
Aşkına mülteci olmak düşer bize.

Kafiyem sıhhatin düşmanı derdin,
Onulmaz düşleri yaz diye verdin,
Kırıldın, kurşuni rengini gördüm,
Söyle, şair olsan ne derdin?

Vardı mı yerine, yazdığın selam,

Mum alevi, duvarda siluetler;
Her gölgede oturur benden cinayetler...

Ben sen gül diye, gülleri susturdum;
Sense ben gül diye, gülleri küstürdün...

Koyup al yanağın, siyah camına
Ümidim muhabbet, kaldı yarına
Ceylanlar kıskancı endamına
Baktığım yer, o son tren.

Son vagonunda, bakıp yüzlerine

HANGİ GECE?

Kapanır bir kabir daha
Yalnızlığın üzerine
Bir başka yıldız düşmez olur
Sözlerin aynı şarkıyı yazdığı gece.

Aşk baharım coşar da,
İlk ayazı solunur.
Sevgilinin, üşür de
Eli nasıl tutulur, bilmem ki...

Bülbülün dillerinde

Etmedim, boş dedim, cahille sohbet
Yermedim, kul dedim, kaldı muhabbet...