Tolga Madan Şiirleri - Şair Tolga Madan

Gözyaşlarım,
duygu denizimin damlaları,
herzaman saygıyla gelen,
gelince,
gözlerimi parıldatan gözyaşlarım.

Konuşuyorum,
dudaksız,
anlamsız konuşuyorum.

Kelimeler kendilerini bana vermiyor artık.

Çocukların düşleri düşmüş,
yaralı bereli,
yerlerde,
kenarlara süpürülmüş,
değersizce,
saygısızca.

Taş yollarında,
o eski ruhunda,
güzelim toprağında,
yitiriyorum kendimi ey İstanbul.

Yokuş yollarında,

Annemi yazıyorum,
sabırlı annem,
hünerli annem,
hakkında yazılmayı hakketmiş,
ne söylerse haklı;
annemi yazıyorum.