Tolga Köse Şiirleri - Şair Tolga Köse

Yeniden doğsam diye başlar bütün hayaller;
Her hayalin sonunda da,
Keşke ölsem diye biter taze doğuşlar.
Ölen doğuşlarmıdır;
Yoksa hiç doğmayan hayaller mi?

Ona hayatı böyle öğrettiler;
Tıpkı sana ve bana olduğu gibi...
Sevdiğinde kovalarken;
Sevildiğinde kaçarken de..
Yanından geçtiklerinin,
Farkına varamadı...

Benim yaşadıklarım;
Üzüntü,hayal kırıklığı;birazda sevinç.
Tamamı bunlar değil tabiki,
Üstü kapalı anlatabiliyorum sadece;
Neden mi?

Önce seneler nasiplendi;
Arkasından aylar,haftalar;günler
En sonunda saatlerde aldı nasibini,
İnsanoğlundan...

Seneleri yüzyıllara böldü insanoğlu;

Üç seçeneğiniz var;
Hangi insandan daha çok korkarsınız desem,
Kendini küçük gören insanlardan mı...?
Yoksa kendini bir şey sananlardan mı...?
Ya da bunları size söyleyenlerden mi?
.

Kötülerin varlığı beni hiç rahatsız etmiyor;
Onların sayesinde ne kadar iyi bir insan olduğumu görebiliyorum.
Aynı şeyi onlar için söyleyebilir miyim bilinmez ama,
Eğer varlığım seni rahatsız ediyorsa;
Ne mutlu ki sana;
Kendini iyi bir insan sanmaktasın;

Alsancak'taydım,
Ne aradığımı bilmeksizin dolanıyordum,
Dolandığım ne caddeler,ne de kaldırım taşlarıydı;
Ben düşüncelerime dolanıyordum.

Ben böyleyken..

Başım mı dönüyordu ne;
Sağdan solamı yoksa soldan sağamı bilmiyorum;
Ama dönüyor işte meret;
Omuzun üstünde durduğu gibi durmuyor;

İçince kaybediyor kendini;