dört bir yanımı saran kokun ciğerlerimden tüm hücelerime yayıldı.
bilirsin sensiz uyuyamam.
direndim!
dayanamadım!
ben dün gece hasretine sarılıp uyuduğumda bir rüya gördüm aşkım.
yuvamızda, sonsuz huzurun koynunda soluksuz sevişmelerin doruğundaydık.
ben yağmurlu gecelerde bir tek seni bekledim
Nisan yağmurlarıyla hayatıma geldiğin gibi yeni bir süpriz yaparsın ümidi ile,
hasretinle kavrulan bedenimi söndürürcesine
içimde yeniden koskoca okyanuslar yaratırsın
içimdeki tüm yaraları dindirircesine gelirsin diye
artık gunleri gecelerin koynuna teslim edip sadece yağmurları bekler oldum
bir gun öldüğümde;
sadece bedenimi yanından ayırıp toprakla yeni sevdamı başlat askım,
dokunma! ruhum, kalbinin en derin yerinde, senin bir parçan olarak kalmaya devam etsin.
varsın beni herkes öldü bilsin.
varsın gözyaslarında sonlansınn benimle birlikte olan anıları...
ben sende yaşamaya devem edeyim.
gelmeyeceği bile bile beklenen sevgili;
akıttığım gözyaşlarımla köprüler attım, ayaklarının altında yollar oluşturdum, sonu vuslata uzanan.
bir adımın korkaklığında,umarsızca kaçışlara koşmasaydın;
çaresiz karanlıkların içinde boğularak gitmeme göz yummazdın.
bir yanım ölümlerime bakıp gözlerim seni ararken, uzattığım ellerimi geri çevirmezdin, isteyipte uzanamıyormuşcasına.
çaresiz sahte bakışlarının yerine, isyanlarınla küfredip haykırsaydık hayata inat kadere.
sen yokken yanımda
ne içtiğim kahveden, nede ciğerlerime doldurdugum sigaradan tad alıyorum.
her yudumda hasretin yumruk gibi oturuyor boğazıma
her soludugum içime hasretinle çetiğim dumanda, dahada bir işliyor hücrelerime yoklugunun zorlugu.
sensiz guneşin bile aydan farkı olmuyor.
o kadar zifiri bi o kadarda yüreğimle aynı karanlık renkte.
dünyanın en yumusak kolları arasında, boynunda saçlarının yüzüne serildiği yerde,
kokunu ciğerlerime doldurmayı ve bunun insana verdiği sonsuz huzuru,
sakinliğinde savunmasızca,
sadece öylesine durmayı,
zamanın yavas ilerlemesi için söylenen 'keşke'leri de beraberinde.
dolanıp boynuna ağlamayı ve 'annemmm...' demeyi özledim sana...
durma öyle yılmış bir şekilde karşımda
bana hayat veren masumluğunu bırakma sakın
bugune kadar ne varsa seni üzen, kıran, inciten.
boşalt içini hadi bana
geride kalan insan görünümlüler yüzünden, kırma inancını hevesini.
geçmişin adına yakısırcasına, sadece; geçmiş, gitmiş ve bitmiş de. kocaman bir çizik at üzerine.
geceler boyu yalnızlığıma sarılıdığımda, çaresizce bekledim
beklediğim bir tek sendin
özlediğim bir tek senin sesindi
gözlerine bakamadıgım anlarda sadece soluk alıslarım vardı hazırda
sigaramın dumanında içime çekişlerimde deli hasretini
hiç bir seye tepki vermeyen gözlerim acıkdı sadece zifir karası gecelere
Bir Nisan yağmuruyla girdin hayatıma.
Yorgun mevsimlerin iziyle kuruyup kabuklaşan kalbime can suyu vererek.
Üzerinden gökkuşağının uzandığı, Kaf Dağınının eteklerine kendi iklimini Yaratarak.
Peri masalarının bile kıskanarak bakacağı türden.
Allahım'dan en buyuk duam oldun sen.
Belkide en imkansızımdın.
belkide su an bir başına renkli ruyalar içinde, sana geldiğimden habersizsin.
bende geliyorum ruyalarına yar,
gözlerinin baktığı yerde olmak isteyipte duramadığımsın sen
dudaklarımda şiirin,
gözlerimde hasretle,
uzanmak isteyip dokunamadığım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!