Bunca yaratılmışın uğraşı,
Bir yudum suyla bir avuç ekmek.
Dünyaya gelenin yanılgısı,
Yüzüne güleni dost zannetmek.
Buğdaysan değirmen taşında ezileceksin,
Evrenin bütün sırlarına vakıf olsam da,
Gül çehrende gezen gözlerim yolundan kaybolurdu.
Kirpiklerinin zarifliğinden vazgeçtiğim an da,
Senin için can vermesi inan en kolay olurdu.
Ay, çehrene gülerdi, gül yaprağı tenine dokununca,
Kalpten çıkar, ses oluruz,
Gönle girer, can buluruz,
Diz çöktükçe yükseliriz,
Miraç olur, son yolumuz.
Gel bize bir bak, biz neyiz?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!