Sen ki!
Sözde aşk kotaran,
Sevda pişiren,
Aşçımdın yüreğimde.
Hep sandım ki!
Aş verdin,
Yalnızlığımla
Zayıf düşen,
Bedenime.
Ve son lokmam da
Sakladığın ihaneti,
Öyle çiğnedim ki içimde
Tövbe ettim
Elinden hiç bir şey
Yememeye.
Şimdi
Sensiz gecelerde;
Usulca rüyama girip,
Açmısın diye soruyorsun.
İyi dinle!
Yalnızlığımla
Zayıf düşüp ölsemde
Yemin ettim
Seni artık sevmemeye.
Kayıt Tarihi : 20.1.2007 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
YALOVA
Yalnızlığımla
Zayıf düşüp ölsemde
Yemin ettim
Seni artık sevmemeye.
büyüleyici bir şiir...derin derin düşünmek lazım her dize üzerinde...tebrikler düşündüren şaire...
Yemin etmekte fayda etmiyor değil mi?
Tebrikler,saygılar...
TÜM YORUMLAR (43)