Tokların Sofrasında Açlara Yer Yok

"Senin gölgene bile sığınamayan komşun varsa, güneşin de haramdır sana!"

Bu ülkenin yüzde doksandokuzu “Müslümanım” diyor
Ama komşunun açlığını gören yok
Bir çocuk çöpten ekmek alırken
Bir vekil mecliste geğirir

Mutfakta kaynamayan tencereler
İlçede, ilde, genel merkezde duyulmaz
Ama sabah ezanıyla birlikte
Organik zeytinyağıyla kızartılır “milletin menüsü”

Hz. Muhammed demişti:
“Komşusu açken tok yatan bizden değildir”
Ama burada, komşunun açlığı değil
Kameranın açısı önemli

Milletvekili bir gün oruç tutar
Canlı yayınla paylaşır
Sonra iftarda 16 tabaklık menü
“Yoksullukla empati” adı altında servis edilir

Belediye başkanı
Ramazan çadırında çorba dağıtır
Ama kendi çocuğu
Fransa’da kuşkonmazla kahvaltı eder

Muhalefet meydanlarda bağırır:
“Halk aç, halk işsiz!”
Ama açlığı bir afiş kadar kullanır
Ve sonra hepsini unutup
Sosyal medyada gülümserler

Neden kimse
Açlık grevine çağırmaz halkı doyuramayanları?
Çünkü onlar açlığı bilmez
Boğazları organik, mideleri diplomalı

Halk yoksulluktan ölmeye yeminli
Onlar bir kilo kıyma fiyatına kahve içer
Kürsüde “adalet” der
Ama çöp karıştıran çocuğa dönüp bakmazlar

Bu şiir,
O “hadisli” yalanları suratına çarpan
Ve sahici açlığa, sahici öfkeyle direnen
Gerçek müminlerin yüreğinden doğmuştur

Ve unutma:
Zulüm, sadece doymayanı değil
Doyup susanı da yakar!

Komşusu açken tok yatanın ne dini vardır ne de insanlığı. Onların sadece açlıktan bile nemalanacak makbuzları vardır.