Tokacak Şiiri - Şuayip Odabaşı

Eskiden kıtlıktı, yokluktu guzum.
Tuz yoktu yağ yoktu, aşlara katacak.
Yokluktan anlamayana bak sözüm.
Bildiğim aletti, benim bir tokacak.

Yokluktu dedim ya, sabun nerede.
Musluk yabancıydı, sular derede.
Çamaşırlar yıkanmazdı, bir kerede.
Kadınların hırsıydı, bir tokacak.

Yassı taş üstüne, esvap konacak.
Şapada şupata, anam vuracak.
Şımarık esvaplar, adam olacak.
Kadınlara yardımcı, bir tokacak.

Küllü sular kaynar, goca kazanda.
Gelinler nineler, döner meydanda.
Her birinin ıslak, şalvar ayanda.
Ellerinden düşmeyen bir tokacak.

Çamaşırcı dolardı, çayın boyu.
Ayda bir yıkanırdı, soyu sopu.
Küllü suda olurdu, sıcak koyu.
Yandım diyene, tak tak bir tokacak.

Kıtlıktı, sabun yoktu urba yoktu,
Yol yoktu iz yoktu, hastalık çoktu,
Gariplik fakirlik, zehirli bir oktu,
Tesellimiz tek elde, bir tokacak,

Bir esvapla öldü, ninemle dedem,
Yarısı abadan, yarısı pazen,
Aklıma gelirde, bunlar bazen,
Başıma dandun vurur, bir tokacak,

ODABAŞI senin, derdin ne ki.
Eloğlu beğenmiyor, pasta keki.
Bu gün değil de, yarınlarda belki.
Aklı başa getirir, bir tokacak.

22.01.2014/KEPEZ/ÇANAKKALE