Tohumdan Çınara, Osmanlı Geri Geliyor

Bir zamanlar, Dünya’ya düzen.. esen rüzgarlara bile yön veren.. “Koca bir ÇINAR! ” vardı.
Kaderin bir cilvesi ve entropinin etkisi ile bir gün geldi, yaşlandı.. ve en sonunda ise akbabalar ve atmacaların bayram yaptığı bir viraneye döndü.
Çınarın düşmanlarının sevinçleri bir müddet devam edince,“hep böyle gelmiş.. böyle gider..” sandılar ve sonunda ise korkunç aldandılar. Çünkü; Çınar’ın dibine, tohumu düşmüştü ve kimse bu tohumu fark edememişti.
Bu tohum; “Koca Çınar’ın” soyunu sürdürmek için, çok büyük bir savaş vermişti. Günü geldi; filiz verip, boy attı. Artık; filizi DAL’a, DAL’ı da; GENÇ BİR FİDANA, DÖNÜŞTÜ! ...
Şimdi; atasının soyunu sürdürüyor, dökülen şehit kanları ve yapılan dualarla beslenip, büyüyor.. ve “sadece, yönünü bulmak için..” esecek o “TANIDIK RÜZGAR”ını(!) bekliyor...

TOHUMDAN ÇINAR’A
(O s m a n l ı G e r i G e l i y o r – 2)

Surprizsite.com şiir no: 177

Babası, Osman’lı gitti,
Oğlu, Orhan’lı geliyor...
Hasretin, zamanı bitti,
Tarih tekerrür ediyor...
Üstündeki tozu, sildi,
“KUTSAL GÖREV” üstleniyor! ..
“KOCA ÇINAR”ın.. FİLİZ’i,
Büyüdü.. DAL’a dönüyor! ..

Bir SAİD, bir maya tuttu,
Un’u helâl.. su’yu helâl! ..
Tam, üçyüzyılını, yuttu,
Birden çöken, bir izmihlâl! ..
Aniden, aklı tutuldu,
Başında, bir büyük melâl! ..
Şehitler, baktı.. büyüttü,
Şimdi, “ÇINAR” oldu.. O, DAL! ..

Allah’ın, GARİP MECZÛB’u(!) ,
Harcadı, tüm hayatıını...
Hem, SÜFYAN’ın umudunu,
Hem, yaptığı taribatı! ..
Hem de, çok günahkâr kul’u,
Kurtardı, tüm imanını...
“ASİL ÇINAR”la, doldurdu,
Dünya’nın, dört bir yanını...

OĞUL, yine şaha kalkmış,
Gelmiş, o EŞREF SAATİ!
Heybeti, dalından sarkmış,
Kökü, mazideki “ATİ! ”
Gönüllere, bir nur akmış! ..
Resulden gelir, şefkati,
Dünya’yı, peşine takmış,
Çünkü, Allah’tan BERAT’i...
15:04:2009 SAAT: 22:10 KONAK-İZMİR.
Meczûb: Aşk-ı İlâhî ile kendinden geçen.. Hakk aşığı.