Tohum Şiiri - Önder Karaçay

Bir nefes başlatır her canda ilk yürüyüşü, bir başağın yüzünü güneşe döndüğü gibi
En ağır yük son nefesi taşımaya

Hayaller/Engeller
Başarılar/Yenilgiler
Sevinçler/Acılar şekillendirir insanı

Ne yaş alan insan ilk günkü gibidir, ne bilgi ne de tecrübe

Her tohum bir başka tohuma örnektir
Yaşama serpilip tohum toprağına ve rahmine kavuştuğunda kendini yeşertir

Sonra kapılır hayatın vehmine
Son nefesi taşımaktan yorulduğunda, son yaprak gibi dalından düşerek
Hiç yokmuşcasına bir iz bırakarak kökü gibi gömülür toprağına

Bütün sırlar bir tohumda gizlidir
Kimi açığa çıkarır sırrını, kimi insan gibi kendinden habersizdir