Tohum Şiiri - Umut Ertek

Yay bir canlıyı, hatta fazlasını öldürebilir okla organize olunca
Oysa keman üzerinde dizilmiş ise gıda sayılabiliyor herhangi bir ruha
Ateş gibi, kışın ısıtan ancak yakan elde tutulunca
İşte aşk öyle bir şeydir

Kormu küldendir yoksa alevmi yada duman hangisinden daha derindedir
Tahta tohum aşamasında iken kan akıtamaz kafaya düştüğü zaman
Ne zamanki ağaç olmuştur işte ozaman oturursun gölgesinde ancak
Şanslı sayılırsın eyer dallarına tutunabiliyorsan
zira en makbul yükseklik altında uçurum olandır
zaten düz ovada aşk yaşanıyorsa
söğüt ağcına çaput bağlayacak kadar gözü kara sevmemişsindirki hiç kimseyi
aşk içinde mantığı besleseydi, Ferhat dağları delermiydi –
şirin yeterince şirin değimliydi yani

yay masumdu aslında, ok yapılmadan önce
kalbinde her neyi büyütüyorsan, işte odur duyacak olduğun görecek olduğun
ağlayacak yada gülecek olduğun rasladınmı hiç nifak ekip bal kabağı biçene

bir aynayı kendi haline bırak yeterince ona bakmak yerine
sen yeterki görmek iste, her nereye bakarsan bak o geçecektir ayna yerine
bırakalım tohumları söğüt olsun ok olup yaydan çıkmak yerine
deşmeye ne hacet yay kemanda daha masum
ve ruhlarada gıda gerek sadece
masum bir tohumla başlar masum olmayan her nesne ve her neyse işte

Umut Ertek