Tohum Şiiri - Duran Çam

Tohum

Yar’im göğsünde akşam olmuş
Tutuşmuş ki, bi bilsen gecede...
Ağır esaret günlerinin yokuş başlarında
Nefessiz oturmuşsun yol kenarına...
Belli ki, yormuş seni bu sevda...
Belli ki, yormuş....

Türküler söylerdi çocuklar,
Yanık türküler söylerdi memleketim...
Aşık Veyseller çıkardı durmadan topraktan...
Buğday başakları kadar alımlı...
Karlı dağlar kadar engin...

Düşmeye görsün yeterki toprağa...
Memleket memleket çıkarlar yağmurla...
Hele olsun bi bahar;
O gördüğün sararmış otlar; Dağ olur..
Orman olur... Gün olur..Şan olur...

Göğsümün üstünde bir ayaz...
Ay olur, Hilal olur...Sen olursun....

Toprak olur tüm düşler...
Memleket düşler ardı ardına...
Çocuklar sırada söyler seni...
Dağ başlarına bir bulut iner...
Bir yağmur yağar sevinç gözyaşlarına...
Bir düşünce olur ya hani bilirsin...
Sınır boylarından Kalbe doğru...
Dalga dalga Karadeniz hırçınlığı kokar...
Anlatılmaz.... durulmaz...özlenircesine...
Coşkular Yaşanır hani Sakaryada...
Bir yandan; Afyon cephesinde..
Hani, O gönüllerde doğacak Güneş varya...
Bilirsin işte dilimizin ucunda olan...
An be an anlattığım sana...
Koynumda uyuduğunda...
Kızımı alıpda işte.. bak.....
Böyle bir Memleket istiyorum...
Özgürlüğün gülümsemesinde çocuklar;
Çocukların başının üstünde Bayrak;
Bayrağın Altında yatmak istiyorum........

Bize ait olan Yazar;
Biz Olan Şair..

Tam Bağımsız Türkiye...
Ve toprağa susamış Tohum İstiyorum...

Sonra;
Sonrası önemli değil...
Hasat başlayıp; Buğdaylar toplandığında...
Seni mezar taşımı okşarken görüyorum...

Düşünüyorum...
Küçük bir damla pıhtısı geliyor kirpiklerime...
Yağmurla Özgürce Alnının ortasına düşüyorum...

DURAN ÇAM