Tohum Şiiri - Turgut Uzdu

Bir tohum tesadüf bu ya
Ayrılır dalından
Güneşten kopar
Geceleri görmemek için belki
Yavaşça gömülür toprağa.

Orda bekler
Filizlenmek için baharı
Günler geçer yalnızlığıyla koyun koyuna
Gündüzden, geceden uzak
Nefes almadan
Nefes vermeden
Binlerce yürek çarpar yüreğinde
Ateşler yanar
Ateşler sonunda kabuğunu yakar.

Çatlatır bin bir heyecanla kabuğunu
Bir beyaz mendil gibi
Sevdasını, umudunu, bekleyişlerini uzatır toprağa
Büyük bir şevkle kara toprağı yarar
Ve dünyayla ilk kucaklaşmasını
Bir yalnız seher vakti yapar.

İlk defa güneşle tanışır
Işıklarıyla ilk banyosunu yapar çiğ tanelerinin altında
Sever toprağını sarar iyice
Ve yükseklere çıkmak ister her an
Çevresine bakar
Rengini alır farklı olmasın diye onlardan
Sevdasına kavuşmuştur
Onundur artık bütün dünyalar.

12/12/2006