tohum...
karanlıklar içinden...
alemlere doğru...
gelirken....
alemleri de...
içinde taşıyordu....
tohum...
erkeğin karanlığından....
bilinmez geleceğine..
yollanıyordu....
tohum...
dişinin karanlığında...
erkekten geleniyle...
kendi genlerini birleştirdiğinde...
ilahi bir düzene uyuyordu....
yeni tohum...
karanlıklara gömülüyordu...
yeni hayatlarda....
daha güzel çatlasın diye...
her çatladığında da...
yeni güneşler doğuyordu...
daha güzel ışıklar saçsın diye...
06.09.2011 Yalova
Fikret TurhanKayıt Tarihi : 11.1.2012 15:10:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!