Tohum Şiiri - Mine Kul

Tohum

“Ne güneş aya yetişebilir, ne de gece gündüzü geçebilir.
Her biri bir yörüngede yüzmektedir.”

Ve nihayet kendime müsait olabildim.

Bilişsel hatırlamaları düzenleme zamanı,
sonbaharda yapraklarını döken ağaçlar gibi,
sararıp solan hislere tutunmayı bırakmak,
ilkbahara hazırlanarak taze ve minik yapraklarla yola devam etmek…

Kafamdaki fısıltılar dayanılmaz olduğunda ve sesimi duyamadığımda
Kendimi dünyamın dışına atıyor seyrime dalıyorum
Aynı anı tekrar tekrar yaşayıp, ya kendimle barışıyor
Ya affediyor ya da silip atıyorum hafızamdan…

Bende böyleyim işte gözlerinin içine bakmadığım, dokunmadığım ve duymadığım hiçbir şeyi içselleştiremiyorum…

Ve en nihayetinde hayat devam ediyor.

Her mevsimde toprağın bağrına emanet edilecek bir tohum ve onu yeşertebilecek iyilikler ve güzellik var diye umud ediyor...

ve diliyorum ki...
aynı yörüngede yüzebileceğimiz ruhlara denk geliriz…