Çok yıllar oldu yüzünü görmeyeli
Ama gözümden de bir an gitmedi
Öyle bir parçam gitti ki seninle
Ne yapsam bir tam etmedi.
Bir bakışınla aydınlatırsın yolumu, yüreğimi
Hep saat mi ilerlediğinde çikar umutsuzluk yoktan yere?
Yoksa her zaman var olani mi bu saatlerde fark ediyoruz?
Hep saat ilerlediğinde mi doğar pişmanliklar? Yoksa susturduklarimiz, sustuklarimiz, susturamayacağimizi bildiklerimiz ya da sonradan susmamaya karar verdiklerimiz mi eşlik eder geceye, sabaha ya da saat geç olmuş herhangi bir zamana?
Hep saat ilerlediğinde mi aci gelir geçen zamanin gürültüsü yoksa saatin acimasiz tik taklari bu saatlerde mi daha gürültülü olmaya başlar?
Kalbimi ancak kanıma girmiş bir zehir bu kadar hızlandırabilir.
İstemem şifasını şifa ondan gelmeyecekse
Varsın kavursun pejmürde kalbimi
Etmem feryat gözlerim onu görmecekse…
Bin kılıç vurulmuş gibi kanarım gece çökünce
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!