TM- Sensizim II Şiiri - Sami Bağcı

Gittiğinden beri daha gülmedi yüzüm
Oturup dövüne dövüne ağlamasamda
Eksik olmadı, hiç bitmedi hüznüm.
Ne kadar unutmak istesem de
Olmuyor işte başaramadım
Aksine her baktığım yüzde
Hep seni gördüm çehre çehre.
Dinmek bilmedi, alev alev hasretin
Her geçen gün büyüdü büyüdü
Söndürmek istedikçe
İnadına tüm benliğimi bürüdü.
Koca ormandı sanki yanan
Dev çınarlar devrildi küller üstüne
Öksüz kaldı şimdi tüm bülbüller
Bir daha eşlik edemeyecekler
Neşeli sevda türkülerine.
Hasretini sarıyorum yumak yumak
Seninle güzelmiş meğer
Seninle anlamlıymış nefes almak.
Her şey sıradan, her şey boş
İşkenceden ibaret yemek, içmek, uyumak.
İçimde bir şey, adını koyamadığım
Taa ruhumda hissettiğim
Durmadan karıştırıyor karıştırıyor.
Daha hiç düşmedi dilimden
Ne zaman ismini söylemek istesem
Görünmez bir el yapışıp
Ölesiye boğazımı sıkıyor sıkıyor.
Görsen, ruhum allak bullak...
Bir kaos, bir karmaşa ki sorma gitsin
Her adım başı kara kazan
Fokur fokur hasretini kaynatıyor.
Gece rüyalarımın güzel kraliçesi
Gündüzleri beynimde çakılı
Hasret çivisi
Hasretine ritim tuttu
Saatlerin kahreden tik takları.

Kimse anlamaz beni, iç içe girift duygularım
Duyguların en safı, en masumu
Riyadan uzak
Su damlası kadar berrak.
Sen anladığını sanan sende yanıldın
Sende esiri oldun ruhsuz kelimelerin
Ben çaresiz kaldım
Artık Ona sen anlat Allah’ım.

Şimdi anladım ki
Bizimki bir aşk komedyası
Sen hep asil kraliçeyi oynadın
Ben kraliçenin sersem soytarısı
Masumum, ben suçsuzum Allah’ım
Sana al diyemem ahımı, varmaz dilim
Onun içine de düşür ki bu yangını
Belki o zaman anlar
Bir yüreğin nasıl cayır cayır yandığını.