“Daha dün annemizin kollarında yaşarken”
Bir hayaldi çiçekli bahçe
Çocuksu düşlerdi koşturduğumuz
Şu bu derken
Şafak atmak üzere...
Zaman akıp gitmiş meğer
Biz masal dinlerken.
Yetişkin olmanın aymazlığı
Yaldızlı sözlere kandık
Düşünmedik bile
Ayrıcalık sandık hamallığı
Takmaya gör sırtına semeri
Ne mümkün çıkarmak
Git gel git gel...
Bize hoyratça taşıttılar hayatı.
Şimdi yorgun ve bitkin
Geç anlıyor insan
Oysa taşımakla bitmiyor hayat
Her biten gün
Kuluçkaya yatıyor sabaha
Durun diyorsun
Durun
Bu bir aldatmaca...
Kimse dinlemiyor
Her gün hamallarını doğuruyor hayat
Ve her gün
Semer vuruluyor birilerinin sırtına.
...
Çocuksu düşlerimiz kalıyor geriye
Ve daha ambalajı açılmadık
Koca bir ukde...
Ne zaman bir bahçe görsem
Çiçek arar gözlerim
Ya da selviler dizili bir yolda yürürken
Hemen o şarkıyı mırıldanır
İçimdeki çocuk
“Daha dün annemizin kollarında yaşarken”.
Kayıt Tarihi : 20.4.2010 18:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Geç anlıyor insan
Oysa taşımakla bitmiyor hayat '
İçinizdeki çocuksu düşlerin hiç bitmemesi dileğiyle..
TÜM YORUMLAR (3)