TM- Adını sen koy Şiiri - Sami Bağcı

Dışarda baygın bir güneş, hava ılık
Bazen bir bulutun ardına saklanıyor
Ara sıra gürültülere boğuluyor gökyüzü
Haylaz çocuk gibi sonbahar.

Yaşımın olgunluğu değil aslında
Oldum olası severim sonbaharı
Garip bir mutluluk
Bir tuhaf buruk içim, hüzün değil ama
Anladım sen düştün aklıma yar
Yetiş imdadıma, yetiş sigaram
Yine geçmişe yolculuk var.

Yarı kapalı gözlerim,
Yaşadığımı sandığım yılların tören geçidindeyim
Artık silinmeye yüz tutmuş anılar
Şimdi anlıyorum, geçmişin ne kadar sığ olduğunu
Rutin bir hayat, farkına varmadan nefes almalar
Rakamdan başka anlamı yok geçen yılların
Kalın bir kitap, ama birçoğu boş sayfaların
Ta ki seni tanıdığım o güne kadar.

Kim bilir ne milatlar yaşandı insanlık tarihinde
Seni tanıdığım gündü benim miladım
O gün sesine bürünüp gelmişti üç hece
“merhaba” ancak bu kadar yakışırdı bir dile

Sen hayallerimin soylu kraliçesi
Yüzünü göstermekte nazlanırken perdeler
İlk defa o an paniklemişti zaman
Sen içindeyken asırlara gebeydi sanki saniyeler.

Hani dolaşıyordun ya çiçekler dolusu bahçede
Ben şaşkın kelebek
Seni bulamamıştım çiçeklerin içinde
Sarmaşıktı saçların, gözlerin menekşe
O gün yanakların güldü.

Eğer mitolojik çağda yaşasaydın
Sen olurdun Mısırın efsanevi kraliçesi
Afrodit diye birisi olmazdı belki
Hayran kalırdı güzelliğine kadınlar
Sana benzemek için ne kadar özenirlerdi.

Savaşlar çıkardı uğruna
Krallıklar, kırar geçirirdi birbirini
İnan abartmıyorum
Bunlar sana hissettiklerimin sadece binde biri.

Kim bilir ezelde,
Kader defterine birlikte yazdılar
İkimizin ismini aynı kalemle
Hayata tutunmak isteyen sarmaşıklar gibi
O gün nasıl da sabırsızdı kollarım
Aslında ruhumdu saran
Yoksa kollarım incitirdi seni.

Mis gibi kokuyordu tenin
Babil’in asma bahçeleri gibi
Sanki güz güneşi gibiydi, sıcacıktı gözlerin
Ellerim değildi saçlarını kutsarcasına okşayan
O ruhumun ete kemiğe bürünmüş hali.

Ben yılların yorgun yolcusu
Gönlünün vurdumduymaz haylaz konuğu
Meğer ne kadar boşmuş sensiz geçen seneler
Devrimler yaşandı, tabular yıkıldı birer birer.

Zaman yaşadıkça bir şeyler alıp veriyor insana
Neler götürdü bilmem ama
Verdikleri içinde senden başkası gelmiyor aklıma
Hayal bile olsan, varlığını bilmek güzel
Düşün ki; hayat bir rüya, Yaşananlar bir aldatmaca
Avunmak gerek yine de
Yoksa kabusa dönüşürdü içinde sen olmayınca.