Hepten de haktan değildi canımın çektiği
Sihirli fasulyeden pilaki istemişti
Benim ekşili meşrebim;
Yetmedi çakallar sofrasına oturmak
Kesmedi kurt sürüsüne çoban olmak
Bilemedim nedendi hâlâ vicdan buruk...
Ne kurda ne çakala minnet
Diken ucunda haktan bir tıynet
İğneli kirpi olmalı dünya ahret;
Dikenli postumu yüzüp serseler
Çakallar ve kurtlar sofrasına minder
Yaman olurdu vallahi pek manidar…
*
tıynet: (benlik, nefis, huy, karakter)
Kayıt Tarihi : 18.11.2015 20:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
TIYNET: * (benlik, nefis, huy, karakter)
Teşekkür ederim. Sizin anlayışınız olmasa şiir bir şey anlatamazdı.
İnsana yaraşan sofrasına oturanla ekmeğini paylaşmasıdır.
Kutlarım şair...
Çok güzeldi..
Saygılar
Aynen öyle. Ara sıra kirpi postuna oturmalı insan.
Kaleminize sağlık gizli anlamlarla yüklü bir çalışma...
Kutluyorum...
Çok doğru bir çıkarım. Teşekkürler.
gene de türünün özelliğidir, hani kimileyin insandan
daha usturuplu ve yürekli olurlar, kirpiye gelince
hiç bir fikrim yok, bir şey desem acemice olur...
Son şiirleriniz, gerçekten çok düşündürücü sayın
şair...
Muazzam bir fark var önceki şiirlerinizle arasında...
Kutluyor, saygılar sunuyorum...
Kirpi kendi hâlinde; genelde sebzeci olsa da, ne bulursa yemeye razı bir hayvan.Alçakgönüllü yani. Kirpinin postunu aldım. Çakallık ve kurtluğa özenen nefsime minder yaptım. Kirpi vicdanımı uyaran iğneleme oluyor.
TÜM YORUMLAR (6)