Tiyatrocu Olmak Şiiri - Turgay Pekgirgin

TİYATORA

İlkokul beşti ve ben tiyatrocu olmuştum.
Spor sergide Maçka stüdyolarında,
Çocuk saati sanatçısı olmuştum..

Konservatuarı görmeden,
Zaten anlamınıda bilmeden,
Konserve kutularıyla karıştırılmış,
Bir bilgi ile, alaylı tiyatrocu olmuştum.

Ninelerim Tiyatora derlerdi,
Tiyatoranın, Tiyatroyla aynı olduğunu
Bilemeden tiyatrocu olmuştum.

Büyümeye başladım birgün.
Tiyatora benden ışık hızı ile uzak.
Kompozisyonda, tiyatora özlemimle,
Yazmıştım, dünya tiyatrodur diye, dünya tuzak..
Uzak ile tuzak uyunca, “beş” almıştım örtmenimden.

Biraz daha büyümüştüm birgün.
Genco,Ferhan AST derken,
Biraz da epiğinden
Bertold Brecht’i öğrenmiştim.
İşte o yüzde yüzdü..

Büyümüştümde, iyiki tiyatrocu olmamıştım.
Öğrenmeye başlamıştımda oynattırılmamıştım.

Açlığı oynarlarmış kendileri açmıymış ne?
Işığı yakamazlarmış,çevreler, karanlıktaymışmı ne?
Aç kalmışlarmışda, perdeyi açarlarmış yinede..

İyiki tiyatrocu olamadım dedim.
Açlık zor, zorluğun çeşidini bilmeden
Ve araya reklamı bilemeden,
Birde baktımki, yinede,açlık kaygısız,
Farkında olmadan tiyatrocu olmuşum.

Mühendis kere iş yaşamı,
Bilimselliği eklenmek zorunda olan,
Bir tiyatorada tiyatrocu olmuşum…
Epik yerine teknik oynar olmuşum…
Yarın onüçbinsekizyüz yetmiş,
Öbür gün …yetmişbir ve daha yaşadığım sürece
Her gün oynayacakmışım..
Oniki yaşımdan bu yana….