Tiyatro Sahnelerini Bastım

Hatalarımı okuyarak kendimi düzelttim. Sonra zulmün canına okuyacak kıvama getirdi yaşam beni.

Başkalarını da düşündüm
Onlarında çocukları vardı!

Okunması için değil dokunması için yazdım.

Okundu mu? Dokundu mu?

Henüz sonucu tam net bilmiyorum.

Önümüzde ki süreç belirleyici olacak.

Hatalarını düzeltmek isteyenin okuduğunu kendine dokunmaya kıyamadığını hissedebiliyorum.

Kimse rahatını bozmak istemiyor.

Atatürk'ün eserinin sayesinde yan gelip yatmak çoktan bitti.

Şeytan, yastık, yorgan, döşek herşey sermiş altlarına arkanızdayım diyor.

Türkler uyanmasın diye her tiyatro sahnesinde o oynuyor!

Yetmiş beş yıldır bu tiyatro sürüyordu.

Sahneyi bastım!

Fark etmediler bile. İşlerine gelmedi. Neymiş efendim senaryoda bu yokmuş.

Sadece kendileri yazar başkaları kendi adlarına oynatırlarmış. Hatta bunlarda gelenekmiş.

Gelenek olarak artık Töre geçerli dedim.

Olmaz dedim.

Kavga da orda çıktı, ibrette orada yaşandı.

Bugüne kadar çıkan her kavgada her taraf kendi hesabını ötekine ödetiyordu.

Herkes kendi hesabını ödeyecek dedim. Yetmiş beş yıllık bir hırsızlık faturası koydum önlerine.