Tiyatro oyunu yazarken

oyunun bas karakterleri yoktu.ikimizde oynamıyorduk.ne ozgecmişleri sairlerin nede yalınlıkları.beni ilgilendirmiyordu.dag yamaclarından kopardım bu sozcukleri.biraz susledim...sevmez olduk bir sure herseyden soguduk.içimizde birşeyler öldürdük adam kaldı kadın gitti...
adam kadına bakıyordu
kadın seslendi
adam irkildi
biraz iyimserdi adam hayata
kadın telaslı
bir iki yol vardı aklında
adam kadına,kadın adama asıktı
kapılar calmaz pencereler acılmaz olmustu.
camlar buguluydu
kadın adama dediki
seviyorsan bir dalga gibi olmalısın
adam kadına dediki
seviyorsan ruzgar gibi olmalısın
ikiside yanılıyorlardı
ne adam dalgaydı nede kadın ruzgardı
yasaklanmıs aşktı bu
melekler tarafından gunahlar yazılmıstı omuzlarına
onlar masumdular
kim secse yolu
hangi yola gideceklerini bilmezlerdi
adam yurudu kadın durdu
kadın adama baktı adam yola
bakıstılar.
yol ayrıldı
ask bitti.
simdi her ikiside gecenin sevkatli
yolların bir ömür gittiği
bir kaldırımda farklı guzargahlarda
ayrı ayrı bir tranvay bekliyordu
bir o kadar yakın
bir o kadar uzaktılar...
kadının yanında adam olsaydı
bir kere daha demek için
adamın yanında kadın olsaydı
seviyorum demek için
duraklara tranvay yanastı
haraket etti...
kadın ve adam
ayrı guzargahlara giden bir tranvayın içerisinde
bugulanmıs cama yazdılar
bir kere daha
onlar gec kaldılar
bir sehirde iki yabancı olarak yasamak
onlara hafif geldi
ne kadın kaldı ne adam geriye
nede geriye donebildiler
onlar sehre yenildiler
ayak ustu direndiler...

sımdı bir sigara yakmak lazım,sehrin aydınlanmasını beklemek ve o zaman uyumam için
birinci perde dorduncu sahneyi bitirmem gerek...