Tiyatro Büyük Fikirler

BÜYÜK FİKİRLER KÜÇÜK BEDENLERDEN ÇIKAR

(Umut, fiziksel engelli)
( Sınıf beden dersine çıkar, Semih koşamamanın top oynayamamanın ezikliği içinde)
SEMİH:( Semih ağlayarak sınıfa girer.)
- Bana top oynatmadılar
UMUT: ( Gözünün önüne top oynayan, koşan çocuklar gelir. İç çekerek )
- Topa bir kez vurmaya neler verirdim. Yarın oynayacaklarının farkında değiller
SEMİH: ( Koşarak dışarı çıkarken)
- Ben size göstereceğim.
SEMİH ( Sınıfa sessiz ağlayarak geri döner. Dayak yediği belli)
UMUT: (Kendi kendine)
- Paylaşmayı bilmiyorlar. ( Umut’un gözünde şimşekler çaktı. İlk cümlesini yazdı)
‘’Yaşadıklarımız fark edemediklerimiz yaşayacaklarımızsa fark edebildiklerimizdir.’’
(2. Ders sınıfta)
SEMİH ( Ozan’a)
- Ben senden iyi koşarım, ayağım takılmasaydı ben sana gösterirdim
OZAN:
- Ben sana gösterdim göstereceğimi.
Öğretmen susturmakta güçlük çeker)
UMUT (Parmak kaldırır)
- Bazen koştuğumuzu sandığımız koşudaki adımlar bizi geriye götürür, bazen de yerimizde saydırır biz farkına varamayız.
SEMİH:
- Laf söyledi bal kabağı.
(Öğretmen ‘’Kafayı yemek’’ deyimini cümlede kullanmalarını ister)
UMUT:

- ’ Bize kafayı yediren kafamız değil basıp ezemediğimiz saplantılarımızdır.
(Öğretmen Umut’un yanına gelir, Umut’un defterine yazdığı ‘’ ‘’Yaşadıklarımız fark edemediklerimiz yaşayacaklarımızsa fark edebildiklerimizdir.’’ Cümlesini görür. Umut’a sözü açıklayan bir yazı yazmasını söyler. Ertesi gün Umut Yazısını okumaya başladığında tüm sınıf şaşkınlığa uğrar.)
UMUT:
- Kaçımız farkında beklenmeden gelen geleceğin bize kan kusturacağının? Kaçımız farkında bizi güldürecek geleceğin avuçlarımızda saklı olduğunu?
…..
Ve ben kendi adıma diyorum ki yaşayacağım o kadar çok şey var ki her biri yaşamaya değer. Bu değerler yaşadıkça kıymet bulacak değerler. Anlatılacak, gülecek değerler değil.’’