Tiyatro Şiiri - Önder Karaçay

Tiyatro oynuyorlar sözünü
Duymayan yoktur elbette
Hayatın bir tiyatro oldugunu
Bilmeyen vardır elbette

Haldun Taner yoktu
Nöbeti Levent Kırca aldı
Onun nöbeti de ömrüyle bitti
Nöbeti almak cesaretti elbette

Kimi cesur davrandı
Çoğu kendini teslimiyete itti
Nöbetteki son usta boşuna demiyordu
Olacak o kadar elbette

Tiyatro yüreğe düşen bir ateştir
Ayak değen her yer tiyatroya mekan
O da bulabilirseniz bir imkân
Ortam biraz rutubettir elbette

Mizahı seveni mizah da sever
Tiyatro da emek çok büyük değer
Sanat devlete yük oluyormuş meğer
Aydınlığa köstek böyle başladı elbette

Maymuna benzetiliyor bazen insan
Rol çalmak adına rol üstlenmiş
Aptal kutusu soytarılığına soyunmuş
Birkaç şebek vardır elbette

Sanata hizmeti bu yürek över
Sahnede DAYAK varsa
Sahiden mi döver
Seyreden onu öyle anlar elbette

Aydınlık bir beyinde çiçekler açar
Karanlıktan aydınlık çok çeker
Gölge aydınlığın içine gömüldüğünde
Karanlığın yerinde çicekler yeniden açar elbette

Temsile seçtiklerimiz tiyatromuzu beğenmez
Halk seçtiğinin kendisini istemediğini bilmez
Suçsuzu suçlar, gerçek suçluyu görmez
Bir menfaati olan çıkar elbette

Tiyatroyu iyi olanlar değil
İyi oynayanlar oynuyordu
Düzmece darbe girişimleri
Diktatör doğurur elbette