Tiyatro Şiiri - Gürsel Cengiz

Ömründeki güzel günleri
Cımbızla alınmış
Alkışları çalınmış
Sahnede ki bir oyunu
En arka koltuktan izler

Garipliğini
Bir de
Sanatçılığını herkeslerden
Gizlerdi

Koca bir yaşam
Çok hesaplamadı
Bu hayatın çoğunu azını

Şu an yaşıyor ömrünün
Son ilkbaharını
Belki de yazını

Onu bir soğuk kışlar
Bir de
Sahnede olmayan alkışlar
Üşütürdü

Belki
Elindeki şans mektubunun
Kenarı yırtık
Ama
Bir tırtıl kadar mutluydu
Artık

Ona
Veresiye şarap vermeyen
Bakkala kırgın
Bedeni ise
Zerdali ağacı kadar yorgundu

Şimdi
Kendi hayatını oynuyor
Gerçek sahnede
Birazcık da olsa
Bu hayattan umutlu

Memleketini
Adını mı sordunuz

Mersinli
Mutlu…