Tiyatro sahnesi
Orta yaşlı kadın boynu kollarında
Tepe lambalarına doğru bağırır
“hangi aydınlık arkasına gizlendiysen ölüm
Haydi çık artık ortaya
Yaşamak partisine değil oyum”
Ses gelir ışık içinden
Ses içerideki soluklarca emilir
“hangi hain tırnakla kazındı umutların
Hangi sokakta yıprandı kaldırımların
Kim kustu vitrinine yaldızlı aynaların? ”
Kadın ağlamaklı
“ben istedim de mi böyle oldu
Yoksa yanlış yerde yanlış soru muydu?
En büyük hain kalbime düşen aşktı
Cezam yaşamdan yana olmamalı
Kabrim ise huzur evim
Cennet cehennem fark etmez benim için
Sorgu sual değil işin
Bırak peşin sıra geleyim”
Işık yavaş yavaş kaybolur
Kaybolan ışık ardında
Bir kadın
Sonsuzluğa uyur..
18.03.2008
Aslı ŞahinKayıt Tarihi : 18.3.2008 14:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)