Sahne aldık tiyatrodan bir anlık,
Bir nefes az, iki nefes çok dostum.
Kesivermiş ışıkları karanlık,
Kes rolünü dublör, suflör yok dostum.
Seyircidir dağlar, taşlar, ovalar,
Mizansenler birbirini kovalar,
Dekorlara sığmıyorsa yuvalar
Geç olmadan son çivini çak dostum.
Adem güçlü, Havvâ güzel, insan hoş.
Bir rolü var, elbet değil başıboş,
Yok bu rolde yatmak, durmak...Durma koş!
Fidanlar dik, tohumlar ek, ek dostum.
Roller tamamlanır, ışıklar söner,
Seyirciler bile geriye döner,
Tiyatronun adı olmuşsa kader,
Çek perdeyi, perdeyi çek, çek dostum.
1999/Kayseri
Kayıt Tarihi : 10.2.2007 08:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!