Tiyatro Şiiri - Yasin Uçgun

Aslında öylesine yaşıyordum hayatta.
Okulumu okuyor,arkadaşlarımla geziyor
Kimi zaman aşık olmuş
Kimi zaman aşık olunmuş rolü yapıyordum dünyaya.
Seni seviyorumlarımı harcadım bazen
En haketmeyen insanlara.
Seni seviyorumlar aldım bazen de
En hak etmediğim insanlardan.
Benim için kocaman sahnesi olan
Bir çok oyuncusunu tanımadığım
Doğaçlama oynanan bir oyundu yaşam.
Galiba iyi oynuyordum rolümü.
Bazen ağlıyordum mahsuscuktan.
Bazen kahkahaya boğulurdum yasımdan.
Arada bir yönetmenini arardım oyunun
Sonraları her oyuncunun hemde
Yönetmen olduğunu buldum.
Rolümü,repliklerimi ve sahnemi
Her şeyi değiştirebileceğimi bilmenin rahatlığıyla
Umursamazı oynamaya koyulmuştum.
Kendime yarattığım sahte dünyamda.
Bir gün hiç hesapta olmadan
Koca bir gerçeklik karıştı,sahteliklerimin arasına.
Ben daha ne olduğunu anlamadan
Sana bıraktım sahnemi,rolümü,repliklerimi.
Bir yönetmenim vardı artık bu koca sahneli,senaryosuz oyunda.

Seninle gerçekten yaşamaya başladım hayatta.
Okulumu unutuyor.seni düşlüyor
Arkadaşlarımı unutuyor,sana koşuyordum her fırsatta.
Kimi zaman aşkımın gerçekliğine hayret ediyor
Kimi zaman da aşkımın gerçekliğini,
Gerçekdışılıklara yaslanarak anlatmaya çabalıyordum.
Sana seni seviyorumlar üretüyordum durmadan
Seni seviyorumlar alıyordum senden,beni havalara uçuran.

Benim için sahnesi önemli olmayan
Tek bir oyuncusuna taptığım
İçimizden geldiği gibi doğal,doğaçlama oynanan bir oyun oldu yaşam.
Aslına bakarsan; gelişinle
Boş bir oyundan hayata,aşkın doyasına yaşandığı
Senin çevrende dönen bir dünyaya dönüştü
Kendime kurduğum sahte dünyam.