Titriyor Şiiri - Şuayip Odabaşı

Vay be! Nasıl korkar olmuş insanlar.
Komşuya güzel laf, atan titriyor.
Geceyi geçtim de gündüz gözüyle,
Dokuz on kilitle, yatan titriyor.
*
Dağılmış kışlalar, firar eratlar.
Tedirgin yürekler, asık suratlar.
Topal eşek gibi yürür kıratlar.
Dizginleri elde, tutan titriyor.
*
Ağlar bir gariban, vurur dizine.
Küçükler inanmaz, büyük sözüne.
Atılmış çocuklar, cami önüne.
Yüzüne bebeğin, bakan titriyor.
*
Kurumuş pınarlar, sevgiler bitmiş.
Vicdan firar etmiş, Fizan’a gitmiş.
Herkes gözlerine, perde çekmiş.
Gönül lambasını, yakan titriyor.
*
Zamane insanı, sever kendini.
Düşünür mü dertsiz, elin derdini.
Biri çıkıp sorsa, birin halini.
Karanlığa ışık, çakan titriyor.
*
Aynı fikrin zikri, gidiyor ayrı.
Gerisini sizler, düşünün gayrı.
Âlimlerin yoktur, kendine hayrı.
Haksızlık mabedin, yıkan titriyor.
*
Paylaşmıyor kimse, zırnık lokmasın.
Aman dikkat edin, tuzlar kokmasın.
Sahtedir ateşler, kimse korkmasın.
Soğuktan sıcağa, çıkan titriyor.
*
Okumuş insandan, korkar cehalet.
Cehaletin dostu, miskin atalet.
Bir mazlum yazmaya, kalksa adalet.
Kaleme mürekkep, katan titriyor.
*
Gereksiz savaşlar, ne çok dünyada.
Mutluluk ararsan, ancak rüyada.
Ağlamak vicdanen, belki mayada.
Gözlerden yaş olup, akan titriyor.
*
ODABAŞI hayat, kayıp zamanda.
Kapıya dayanır, ölüm bir anda.
Yaşamak umudu, çıkmayan canda.
Derman diye ilaç, yutan titriyor.

Şuayipodabasi…
13.07.2017/Kepez/Ç.Kale