Titreyişler İçinde Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Yine titreyişler içinde yaralı yüreğim,
Yine hep o yara ılgıt ılgıt kanayan,
Yaşlar içinde yine gözlerim,
Yüzüm, yanaklarım,
Yine döndürmeye başladı başımı karasevdam,
Kapandı yine kapılarım, pencerelerim yüzüme,
Yine girdi iki ayağım bir pabuca,
Yine bir ölüm-kalım savaşına başladım devlerle,
Bir yangının ortasında bir başıma kaldım
Alevlerle.

Meydan okuyor karasevdam ak güneşlere,
Öylesine sarıp sarmalamış ki çarşafıyla tanyerini,
Görünecek iğne deliğine hasret kalmış şafaklar,
Karanlık mahzenlerde güneşe gider gelir adımlarım,
Düşlere gider gelir,
Hayallere, geçmişe gider gelir,
Yüreğim bir zalim karasevdanın bakışları altında
Ürperir.

Çıkışı olmayan labirentler içindeyim,
Yolumu- yordamımı yitirmişim,
Önüme çıkan her umuda güvenmiş, sevinmişim,
Fakat ne tek bir yolum ulaşabilmiş bir düzlüğe,
Ne bir kurtulma umudu geçmiş elime.
Geç anladım, labirentin dışımda değil, içimde olduğunu,
Açmazlarımın içimde olduğunu geç anladım,
Onun içindir ki;
Böyle bir sevdaya bu zamana kadar
Dayandım.

(Tanrı Önce Beni Yarattı isimli Serbest Şiirler 'inden > 53-54/100)