Titreyen Ruha Şiiri - Çağlar Aşık

Kur’an-ı Kerim’dir şüphesiz kitapların en yücesi.
Ama inanmalısın insanlar bozmadan önce;
Tevrat, Zebur, İncil de İlahi ve orjinal idi.
Rab katından söz var, O Kur’an-ı korumayı diledi.

Kitapları yetmedi, seçilmiş yüce insanları da birlikte gönderdi.
En yücesi Sevgilinin Seviligisi Hz. Muhammed Mustafa idi.
O kalblere dolan Nur’dur, sakınmalı kaybetmekten O Nur’lu yolu.
Unutmamalı diğer peygamber, şehit ve erenleri de; kurtuluşa erdirdiler kimleri.

O son Güneş’ti ruhlara doğan, başka gelecek olan yok.
Bu hak din Onda tamam oldu, Hak katında artık O’ndan razı oldu.
Adını andırdı Arş’u ala’da kendi adıyla yan yana.
Bilinmez sırlara ve makamlara ulaştı Burak’la çıktığı miraç’ta.

Aldı hediyesini geldi tekrar Dünya’ya.
Kurtuluşuna razı olamadı yanlız başına.
Kavmine Şefaatlik duasını verdi Yaradan yanlızca O’na.
Mahşerde şefaatçi Nebi’de yok, o hak sadece Resul’de.

Sevenin sevdiğine vereceği sadece bu kadar değil.
Yüce Yaradan katında verilebilecekler biter mi?
İbadet ederken gördü Melekleri, kimisi Kıyam’da,
Kimisi Kıraat’da, bir kısmı Rüku’da, diğer bir kısmıda Sücut’da

Hemen diledi Namazı ibadet olarak Allah’tan.
Önce elli vakit verildi, sonra beşte karar kıldı Yaratan.
İnceden inceye öğretildi tüm detaylar hakkıyla.
Tüm inanmış temiz ruhları kurtuluşa erdirebilmek içindi, aslında bu olay.

Kader’den kaçılamaz mutlaka olacak olan olur.
Bütün Dost gönüller bu yolda huzur bulur.
Niyetlerdir amelleri tetikleyip işleten.
Din günüdür; Sonun başlangıç günüdür, tüm ruhları titreten.

(İstanbul – 12.04.2005)