Titreşimler Şiiri - Bekir Sami Ünsal

TİTREŞİMLER

Biricik hakikatle
Yüzleşmek vakti geldiği gün,
Demlenir çay gibi beyninde düşüncelerin
Kâbusa döner düşlerin
Hayallerin bir bozgunu yaşar
Kaçışır ha kaçışır…
Şakakları bir anda aklaşıvermiş
Çocuk gibi oluverirsin bir anda.
Yıllar tüm dehşetiyle
Çöker omuzlarına
Olmuş ve olması muhtemel olayları
Film gibi izletiverir
Bir hamlede sana
Bir anda
Yığılır kalırsın olduğu yere
—Gelmeyin üstüme!
Diyen haykırışlarını kim duyar?
Senin tükenmişliğin kimin umurunda?

Biricik hakikatle
Yüzleşmek vakti geldiği gün
Ellerin kalır
Umutsuzluğun
Kahredici çamurunda…

Ve sen,
Olanca çaresizliğinle
Bakakalırsın sadece,
Uçaklar havada uçar
Gemiler denizde yüzer
Yollardan arabalar geçer…

Sen, ey!
Hayat Kulvarında delicesine koşup duran
Seksenlik biçare çocuk!
Sanma ki finişte seni bekleyen alkış!
Heyhat ki, Öteye hazırlığın yok
Seni bekleyen yaz değil
Kar, tipi, ayaz, yani sadece kış!

Gençliğindeki o muazzam gövdeden
Eser yok şimdi;
Sandın ki, yiyip içmek, gezip tozmak
Gününü gün etmek hayatın kendisi demek!
Çalışmaksa sadece
Dünyalık için sarf edilen bir emek!
Bu küre-i arzda var oluşunun sebebi bu mu?
Ölüm sence yok oluşa götüren bir uyku mu?
Sor kendine:
Beni böyle yanılgıya iten nefis denen duygu mu?