Titrerim Şiiri - Yunus Akkale

Bu cihana gelen, konan, konuğu
Akıbet ne olur, duyar titrerim.
Alırda ne zaman verir soluğu
Günleri, ayları sayar titrerim.

Helâlden kaçar, yerlerde haramı
Tövbede bilmez ederse devamı
Şeytanın dostu ol, ayır aramı
Nefsine esir ol, yanar titrerim.

Ana, ata helallik dilemeden
Gözyaşın gömleğine silemeden
Oh diye de bir vakit gülemeden
Kendimi mezara koyar titrerim.

Nefsinde şeytan, defteri dürmeden
Giderim yolun sonunu görmeden
Zalime kin, mazluma gül vermeden
Kalbime bıçağı dayar titrerim.

Ak süte, kara damlatan anayı
Nice intizar alır, bunca belayı
Gönül boş neyle, torbayı, heybeyi
Zerre zerre zehir doyar titrerim.

Bir avuç darı, bir lokma ekmeği
Herkes giyerken yakasız gömleği
Ecel bizde, gel Azrail meleği
Gözler akıbete kayar titrerim.

Dünya’nın işvesi kandırır bizi
Gerçeği görür, üç arşın bezi
İmanı, ameli olunca sızı
Hak’ın adaletine susar titrerim.

Her nefis kendi tadarken eceli
Nice güldük oynadık deli deli
Kapında eser akıbetin yeli
Dikişsiz gömleği giyer titrerim.

Kul olanlar yapar kulluk görevi
Elbet bırakır da bu fani evi
Öldür içinde nefis koca devi
Kaftanı çıkarır soyar titrerim.

Allah’ta merhamet, imana bağlı
Olda Dünya’ da şeytanla davalı
Faydasız geride parayla yalı
Özde imana güvenir titrerim.

25 Şubat 2007 Kahramanmaraş