Titrer Hüzün Gölgesinde Kalbim

-Sallanır durur ellerimde ruhum
savrulur gözlerim kasırganın akışına-

Mahmur gözlü gölgem
asılır sineme/ düşmüşüm toprağa
ellerim kırık/ kızıldır dudaklarım
parmaklarım sökük
yontulur tırnaklarım

parmak ucumdan sızan acı
sarsar şeffaf beynimi
düşerken bakışlarım toprağın tenine
gocunur yüzümde açılan yara
kanım bulaşır gözlerime
lekelidir özgür bakışlarım

durur idam sehpasında ceset
bekler gölgemde umut(la)
ruhunu depreştirecek şavkı
ararım elimden silinmiş adreslerde

ıslatmaz artık ruhumu yağmur
tepeme üşüşen aç bulutlar
kemirir benliğimi dişleriyle
yakar beni sazlıklardan sızan güneş
taşımıyor artık bahar/ menekşe kokusunu tenime
çalar kapımı sonbahar
kışı getirmiş nakşıma..

adım öfke
yalnızlığın teninde duran

rafa atılmış asırlık ferman
gözler icra edileceği günü
oysa durur o gün/ saklıdır esrârımda
günler de kirletilmiş artık

sessizliğiniz şuh kahkahayla
çarpar kulaklarıma

doğar bir gün daha
doğunun perçeminden
şafak yalaklarına
kaç sancı sızdırır kalbime/ bilmem
bu kaçıncı halecan kanaması
ellerim tufana kurban..

ruhum ruhuma selam vermez de
hatrı yoktur bir mülteci duânın

alınmış ellerimden firârî düşlerim
hicreti soluk kesen mahlika
bana sırtını dönmüş tarih
artık hayat o eski hayat değil? ! ..

parçalanıyor değdikçe tenime yağmur
ağıt taşır hüznüme
ölen bir kelebek/ iniltilerinden
öldürür kendini/ ateşle kuşatılmış akrep

doğuruyor artık analar
cüzzam hastası âhûlar

geri dönmez deryaya açılan göz
bırakır ardında hazan mevsimi
intihara kalkışır münzevi bir gecede

bana müjde verir/ ülserli bir kent
benmişim asılacak ilk/ süryânî ruh
kırağı çalınmış sabahın şakağına
işte cesedim size benden bir kırpıntı! ..

erguvanlar aşka durmuş
sesim kısılır dalınca ayalarına...