Titrer Şiiri - Eminnur Acar

Doğarken titrer insan, ölürken de
Bu gece yine çok titredi her bir hücrem
Kimi şifa, kimi bilgi,yüklendi
Uyku ile büyür, çok uyursa ölür insan

Evren, titreşim halinde
Titreyerek büyür, her ne varsa
Çiçekler titreyerek açar tomurcuklarını
İnsan titrer, nefsinden yaratır eşini

O sebeptendir nefsini susturur, lakin öldüremez
Çoğalmak üzere var edilmiştir, her ne varsa
Melekler şahittir
Aşık ile maşuk, erir kavuşunca

Doğarken titrer insan, ölürken de
Titreyerek ayrılanlar, titreyerek kavuşurlar
Adını andıkça, titriyor her bir zerrem,
Titremeyen, zaten ölüdür